Mannenhersenen en vrouwenhersenen schijnen toch echt anders bedraad te zijn. Regelmatig zie ik ouders in mijn praktijk die niet zeker weten of scheiden de beste optie is. Steevast heb ik dan iets op het programma staan. Huiswerk. Ik ben het type mediator die ouders zo veel mogelijk zelf en thuis aan het werk zet. Kom maar aan de ronde tafel als er iets niet werkt in de relatie en werk thuis uit wat je zelf kunt doen. Jaren terug kwam ik onderstaande video op het spoor. Het bleek dat de man in deze video hilarische tafrelen tussen mannen en vrouwen haarfijn uit de doeken kan doen. Geniaal vind ik de show: “Laugh your way to a better marriage” van Mark Gungor’s. Ik nodig je uit om er, het liefste samen, naar te kijken. Ook als je al besloten hebt om te scheiden, midden in de scheiding zit, ver na de scheiding bent of als er een nieuwe partner is. Deze video kan  je helpen om met een tikkeltje compassie naar jezelf en die ander te kijken. Have fun!

En dan heb je de video bekeken, wat ga je nu doen?

Trots, nukkigheid, gelijk willen hebben en noem nog maar een paar patronen, kunnen enorm in de weg zitten. Misschien kun je elkaar na het bekijken van de video lachend aan kijken en zeggen: “ik geloof dat we wat te doen en te bespreken hebben”. Met je kinderen in gedachten zou je kunnen overwegen dat het tijd is voor een frisse wind door de tent. Herijken van ideeen en meningen. Pas op de plaats. Ieder voor zich nagaan waar de vastgeroeste gewoontes, normen en waarden de boventoon zijn gaan voeren.
Vragen als:

1. kan ik respecteren hoe de ander het doet?
2. heb ik een eigen vervuld leven los van de ander?
3. wie wil ik zijn als voorbeeld voor mijn kinderen?
4. welk gedrag heeft me ver gebracht, maar mag ik nu loslaten?
5. ben ik blij met mezelf en als dat niet zo is…wie moet dat dan oplossen?
6.  waar kan ik verantwoordelijkheid voor nemen en wat is aan de ander?

Waarschijnlijk merk je het al, deze blog is bedoeld om het gesprek te openen over de constante verandering die het leven is. De verandering die alleen bewust plaatsvindt als we daar voor kiezen.

Is kiezen dan altijd mogelijk?

 Ja, kiezen is altijd mogelijk…alleen zitten onze reactiepatronen in de weg, onze gewoontes. Die neurologisch gebaande paden die geactiveerd worden voordat we er erg in hebben. Toch? Toen we geboren werden deed alles het vanzelf. Het baby’tje poepte, het at.  ik, jij, wij waren één met alles. Er was geen onderscheid tussen mama en jij, papa en jij. Langzaam komt de informatie binnen. “Juiste” informatie en “onjuiste” informatie. Op een bepaald moment ontstaat ik en de ander. Voor onze veiligheid waren we als kind overgeleverd aan wat anderen ons vertelden. Waar of onwaar en echt of onecht. Wij namen dingen aan, of niet. Regelmatig onderweg hadden we geen keuze of waren we ons niet bewust dat we zouden kunnen kiezen. Er werd voor ons besloten. Zo zat het gedachtegoed wereldwijd lang in elkaar.

Voortschrijdend inzicht 

Al heel jong of later in de pubertijd, wanneer jongens en meisjes gaan ontdekken dat er meer mogelijkheden zijn om ergens naar te kijken, wordt de “eigen waarheid” gezocht. Gelukkig weten veel mensen de weg te vinden naar een vervuld en authentiek leven, maar er zijn ook heel veel mensen die dat niet lukt. Intrinsieke motivatie en authenticiteit  zijn van deze tijd. Vroeger deed je zoals het hoorde, zoals het altijd ging. We zijn ons lang niet altijd bewust van onze klakkeloos aangenomen gewoontes, normen en waarden. We zijn dan ook nog steeds de nakomelingen van generaties lang doorgegeven vormen van leven die, zoals vaak blijkt helemaal niet meer bij ons passen. 

Het ego opnieuw informeren

Ik kom nog even terug op de baby die we eens waren. We waren gewoon, Zijn met een hoofdletter. Denk maar eens aan het kijken in de ogen van een klein mensje, net geboren, alsof je in het universum kijkt, onmetelijk diep, groots, weids. Wanneer je iemand bent die mediteert dan weet je dat je die staat van zijn zelf kunt bereiken. Daar is niets zweverigs aan.  Geen grens hebben, volledig aanwezig zijn in het moment kan vergeleken worden met de staat van de baby die je was. Nog leeg van de informatie van dit leven op deze aarde, nu. Dat betekent dat het vormen van je ego plaatsvond in die grootse, lege onmetelijke ruimte die je was en bent. Dat betekent dan ook dat jij geen ego bent, maar er eentje hebt. Eentje die zowel juist als verkeerd geïnformeerd is. We hebben allemaal een sterk ego nodig om te kunnen functioneren op deze aarde, anders waren we hier niet gekomen. Zoals ik er naar kijk, zijn we hier niet gekomen om op een berg verlicht te gaan zitten zijn. Ik denk dat we met ons bewustzijn de mogelijkheid hebben om ons ego opnieuw te informeren en om een plek in te nemen waar we bij kunnen dragen. Ieder van ons op onze eigen unieke wijze. Lang leve mediteren. Daarmee oefenen we om aanwezige en aandachtige mensen te worden.  Zijn we bereid om te blijven leren, ons opnieuw te laten informeren? Onze kinderen zullen ons er dankbaar voor zijn. 

Wil je een keer ervaren hoe het werkt?

Nog even dan. Als wij ons ego opnieuw informeren dan ontstaat er een nieuwe situatie. We kunnen kiezen voor volwassen antwoorden op situaties die in ons dagelijkse leven ontstaan. Reactiepatronen, waar we allemaal zo’n last van hebben verdwijnen langzaam. Hoe dat gaat? Geef een reactie op deze blog onderaan en stuur een mail naar anne.buiskool@planet.nl met de vraag: Mag ik een half uur Mondo-Zen via skype?

Schrijf hieronder jouw reactie en tot de volgende keer
Anne Buiskool