Je hebt gedaan wat je kon en daar sta je dan!
De meeste ouders die gaan scheiden – en die bij mij komen – voelen zich schuldig, schamen zich, denken dat ze niet genoeg gedaan hebben, zijn overtuigd van hun gelijk of hebben aanverwante gevoelens en gedachten. 
Kloppen deze gevoelens en gedachten wel? 
En nog belangrijker, zijn ze behulpzaam? 

Met de deur in huis

Tijdens het eerste gesprek val ik vaak meteen met de deur in huis en stel ik de vraag: ‘heb je er alles aan gedaan om het beste er uit te halen’? Het antwoord is, na een beetje doorvragen, altijd ‘Ja’.
Je hebt gedaan wat je kon en daar sta je dan!

Toen en nu

Ouders zeggen: ‘Met wat ik op dat moment wist, kon en zag aan mogelijkheden, was dit het beste wat ik kon doen’. Daar komt dan vaak achteraan dat ze nu, achteraf, zien dat het ook anders zou kunnen en dat ze nu (pas) de gevolgen van hun keuzes, ook voor die ander, overzien.
Met andere woorden: we doen altijd wat we denken dat het beste is in het moment, pas achteraf kunnen we er anders naar kijken. Het heeft dus geen zin om ons rot te voelen over wat we gedaan hebben of hoe we geweest zijn. Sterker nog, dit houdt ons af van het zetten van een volgende stap, het nemen van verantwoordelijkheid.

Ontspanning

De vader zegt: ,Ik zou het nu anders aanpakken, ik zou anders communiceren.
‘Ik heb toen niet alles gezegd’, zegt de moeder.
Wat volgt is ontspanning. O, dus we hebben allebei naar beste vermogen gedaan wat we toen in huis hadden, datgene waarvan wij dachten dat dat juist was. Nu kunnen we opnieuw kijken, opnieuw luisteren en nieuwe besluiten nemen. Je hebt gedaan wat je kon en daar sta je dan!
Hoe gaan we dit scheidingsproces zo goed mogelijk voor onze kinderen en voor onszelf voortzetten?
Zo nu en dan leveren deze inzichten zoveel op, dat overwogen wordt om bij elkaar te blijven.

Ons verleden speelt ons parten

Gehinderd door pijn, angst, verdriet, trauma’s en, overtuigingen uit vorige generaties, onbewuste patronen en de cultuur waar we uit voort komen, nemen we besluiten. Die besluiten zijn meestal niet bewust.
Ze komen voort uit overlevingsmechanismen en worden genomen op momenten dat we niet meer weten wat we moeten doen.

Toestaan

Misschien is er pijn, verdriet, ongemak, onrust, en ja, als mens willen we daar liefst zo snel mogelijk vanaf. Toch…? Ik nodig je uit om je schuldgevoel, je schaamte of het idee dat je gelijk hebt aan de kant te zetten (al is het maar voor even:-). Pijn, verdriet en het ongemak toestaan is belangrijk, al voelt dat in eerste instantie niet prettig. Probeer maar eens. Je zult merken dat er ruimte ontstaat voor nieuwe inzichten en het nemen van nieuwe stappen.

Het enige constante is verandering

We mogen altijd weer opnieuw beginnen. Kijk maar naar kinderen.
Kijk naar hoe een leerproces verloopt van een één jarige maar ook van een tachtig jarige.
Is het niet zo dat het enige constante verandering is?

Verantwoordelijkheid

Je hebt gedaan wat je kon en daar sta je dan!
Nu kunnen we verder kijken, verantwoordelijkheid nemen.
In het woord verantwoordelijkheid zit het woord antwoord.
Een juist antwoord vinden, passend bij de situatie die zorgt voor goede besluiten. Wanneer we ons schuldig voelen, ons schamen, gelijk willen hebben, met de vinger naar de ander blijven wijzen, ontnemen we onszelf de mogelijkheid van verantwoording. Verantwoordelijkheid verdwijnt in schuld, schaamte en gelijk. De aandacht gaat dan volledig naar de wereld buiten ons.

Waar gaat het je om?

Wat zit er achter die boosheid, dat verdriet, waar gaat het je om?
Wat wil er gezegd worden? Onder boosheid zit altijd zorg en betrokkenheid.
Het is van cruciaal belang dat je elkaar gaat vertellen wat belangrijk voor je is.
Vaak zijn het zaken waarvan je je niet eens bewust was.
Zie hetgeen jij en de ander aan elkaar vertellen als informatie, niet als waarheid.
Met die informatie heb je de ingrediënten voor afspraken en besluiten.

Toekomst voor de kinderen.

We kunnen concluderen dat schuldgevoel, meningen die vasthouden aan hoe het hoort, hoe het moet en andere ondermijnende gedachten niet behulpzaam zijn bij een scheidingsproces.
Bewust stilstaan bij de achterliggende informatie brengt ouders dichter bij een waardevolle voortzetting van hun verbinding als ouders.
Er kan weer samen aan een eigen toekomst én een toekomst voor de kinderen gebouwd worden.

Delen?

Wat zijn jouw ideeen over verantwoordelijkheid?
Wil jij jouw ervaringen met ons delen?
Schrijf hieronder een reactie.
Ik nodig je uit om bij te dragen aan bewust scheiden.

Regelmatig verschijnt er een blog op deze website.
Heb je onderwerpen waar ik over kan schrijven?
Heb je vragen?
Stuur me een bericht via de mail anne@goedgescheidenouders.nl of via het contactformulier.

Andere menselijke scheidingsverhalen lezen? Ga naar MIES (Mens In Een Scheiding)

“Gratis wijsheid” is een pagina op mijn website met 100 tips, een uittreksel van mijn boek, een verhaal over pijn en liefde in relaties en meer. 

Hartelijke groet
Anne Buiskool

06 10189786