Scheiden als cadeau! Oeps…wat zeg je nu? Hou op zeg, ik zit tot over mijn oren in de sores, ik ben wanhopig, ik weet van voor naar achter niet hoe ik om moet gaan met deze situatie en jij hebt het over een cadeau! Bekijk het.
Sterk, wijs en gelukkig uit een scheiding komen
Oké, ik zal het even niet hebben over een cadeau. Maar ik ga niet weg. Ik nodig je uit om in je eigen tempo te bekijken wat jij belangrijk vindt, waar jij kunt zien wat jouw, vaak onbedoelde aandeel, is in het resultaat: scheiding. Dat doe ik, omdat ik uit eigen ervaring kan zeggen: het kan. Je kunt sterker, wijzer en gelukkiger uit je scheiding komen. Zelfs als een vechtscheiding op de loer ligt. En bij voorkeur zodanig dat je ruim door één deur kunt met de andere ouder van jouw kinderen. Ben jij bereid om jouw scheiding te zien als een vormverandering? Met behoud van wat wel goed gaat tussen jullie?
Komt het nog goed met mij?
Een van mijn cliënten vroeg bij het afronden van een heftig tweede gesprek: “komt het nog goed, wordt het ooit nog anders”? Met een gerust hart kon ik zeggen: ja, je komt hier sterker uit, mits je bereid bent om in de spiegel te kijken en om je te laten helpen door iemand die patronen kan herkennen. Iemand die je met compassie, doortastendheid en een heldere blik laat zien wat jij eigenlijk al weet, maar even niet zag.
Mijn verhaal
Ik had het geluk (en dat was niet altijd makkelijk en comfortabel) dat ik tijdens ons uit elkaar gaan, samen leefde met meerdere gezinnen. De manier waarop ik bij hen terecht kon, was niet alleen de conventionele manier die ik van vroeger meegekregen had, met opmerkingen als: het komt allemaal goed, flink wezen enz. Naast de schouders om uit te kunnen huilen, kreeg ik van deze mensen wijze lessen. Ik leerde te zien hoe ik naar mezelf kon kijken, dat ik mijn pijn, mijn lijden niet was en dat ik de keuze had om uit dat lijden te stappen recht in de armen van verantwoordelijkheid. Ik werd gewezen op mijn blinde vlekken en mijn reactiepatronen. En ik was na enige tijd bereid om mijn ondermijnend gedrag los te laten en om mezelf een aantal vragen te stellen. Wat wil ik, wie wil ik zijn? Wat voor voorbeeld wil ik zijn voor mijn dochter? Ik prijs me nu gelukkig dat het zo gegaan is, dat ik het zo heb kunnen doen. De wijze lessen die ik kreeg, hebben mij en inmiddels veel andere ouders zoveel opgeleverd dat ik het als een uitnodiging, maar ook als mijn missie zie om ouders te helpen om op een respectvolle en bewuste manier te scheiden met een groot hart naar zichzelf, naar de kinderen en naar de ex-partner.
Scheidende ouders in gesprek
Wanneer ik naar mijn cliënten kijk en luister, dan valt me iets op: er is een patroon zichtbaar. Een patroon waar ik heel blij van word en uiteindelijk mijn cliënten ook. Wat er zichtbaar wordt is dat ouders ontspannen als hen duidelijk wordt wat zij zelf kunnen doen om de situatie te verbeteren. Niet het wijzen met de vinger naar de ander en gelijk willen hebben geeft hen kracht, maar anders kijken naar en omgaan met hun aanstaande ex. Dat kan betekenen dat een zeurende ouder opeens helder en duidelijk weet te vertellen waar het hem of haar om gaat. De klacht wordt kracht.
Het wordt rustiger als jij weet wat je kunt doen
Tijdens een mediation/gesprek, krijgt iedereen bij mij altijd een eigen vel papier en een pen, zodat degene die luistert bij hoge nood aantekeningen kan maken in plaats van reageren, ontkennen, ruzie maken. Degene die vertelt, neemt en krijgt de ruimte, degene die luistert kan de aandacht beter bij het luisteren houden als hij/zij af en toe iets op kan schrijven. Zodra beide echtelieden door hebben wat zijzelf te doen hebben wordt het rustiger tussen hen. Daar waar we vaak denken dat het wijzen naar wat de ander fout heeft gedaan ons helpt, wordt steeds weer zichtbaar dat verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen ontwikkeling er voor zorgt dat we beter gehoord worden.
Een prachtige tekst van een gescheiden man
Deze tekst mocht ik anoniem gebruiken:
Through my separation I started to see the needs I had in our relationship. I’ve learned how to fill in those blanks for myself and thus grow from boy to man. No more hidden clinging to suffocate my partner with. The greatest gift though is the discovery that one-on-one love only works without holding on to each other. True love isn’t personal, it’s a state of bliss in which everyone is welcome as he or she is. Total acceptance of isness. So I’ve learned to bend without breaking for each step she is taking, allowing love to flow from my heart. Not hoping for a happy ending, but seeing every moment as blissful. Eight years of togetherness has left us the heritage of two beautiful sons, who luckily have parents whom have chosen to let each other go in order to blossom and shine as human beings each on their own course. I just got back from spending a week with them and I loved it and now I’m happy to be back. Home is where it feels good. Home is where the heart is.
Ik word hier helemaal warm van. Dit is een van de redenen waarom ik zo van mijn werk houd. Mensen weer zien bloeien na een scheiding. Samen verder gaan in een andere vorm is heel goed mogelijk, al lijkt dat in het begin de ver – van – mijn – bed show.
Wat maak jij mee?
Ik heb het een en ander uitgepakt, misschien zie jij het cadeau nu (nog) niet, maar lijkt het je een aantrekkelijk idee dat jouw kinderen straks zeggen: pap, mam, jullie hebben het goed gedaan.
wat zijn jouw ideeen over scheiden?
Ik ben benieuwd en lees het graag onder dit blog.
Daar kun jij je verhaal of je vragen kwijt.
Ruim 5 jaar geleden besloten wij uit elkaar te gaan. We waren allebei klaar met elkaar, maar niets was minder waar. We zijn nu 5 jaar later op het punt beland om de papieren te tekenen. We begonnen met een vechtscheiding omdat we beiden verdriet hadden en nog veel van elkaar hielden en elkaar eigenlijk nog helemaal niet los konden laten.
Na een tijd begonnen we echt te praten. Inmiddels 2 mediators versleten en wanhopig achtergelaten. Elke maandagavond spraken we af en nu zonder mediation en kon de heling beginnen. Het is een proces wat voor iedereen verschillend verloopt. Nu kijken we elkaar trots en liefdevol aan dat we goed uit elkaar gaan. We gaan dit bezegelen met een mooi ritueel. Samen med onze 2 mooie kinderen gaan we dit doen en het voelt goed. Had je me 5 jaar geleden gevraagd of het ooit goed zou komen dan had ik nee gezegd… Nu zeg ik volmondig ja!
Wat prachtig Astrid, wat een hartverwarmend verhaal, wat een hartverwarmend leven. Ja de pijn en de onmacht, de boosheid alles wat langskomt toestaan, een plek geven of bekijken vanuit wie we werkelijk zijn geeft altijd een opening. Daartoe waren jullie bereid, daar hebben jullie de tijd voor genomen. petje af en een voorbeeld voor anderen.
Veel ouders geven het op, blijven wijzen of sluiten zich af….de kinderen krijgen dit allemaal mee als voorbeelden van hoe het leven er uit ziet.
Ik hoop met heel mijn hart dat je anderen mag inspireren. Ik zal daar ook zeker mee doorgaan. dank je wel voor je verhaal….Wie volgt?
Laten we deze verhalen verzamelen zodat andere ouders zien dat het kan, soms met ze’n tweeën, soms met een beetje hulp.
3 Jaar later en met steeds meer complimenten hoe wij het doen. Het raakt me nog steeds omdat het blijkbaar iets heel unieks is dat je goed uit elkaar gaat. Dat vind ik triest…
Mensen vragen mij ook hoe wij dat doen. Ik vind dat lastig om te beantwoorden om dat ikzelf niet het gevoel heb dat ik iets ‘doe’, we doen het samen. Ik denk dat de basis is dat je elkaar in de waarde laat. Elkaar respecteert om wie je bent. Elkaar een gelukkig leven gunt. Beseffen dat je 2 geweldige kinderen samen ter wereld hebt gebracht in een tijd waarin je elkaar nog liefhad en begreep. Beseffen dat, ook al leef je niet meer samen in een huis, je wel nog de taak hebt samen twee kinderen op te voeden. Zij hebben er niet voor gekozen dat hun ouders uit elkaar gaan. Maak het dan ook niet moeilijker voor ze door ruzie.
Zie elkaar als persoon en niet als je ‘ex’. Samen lukte het niet, maar apart van elkaar kan het wel. Er was ooit een aantrekkingskracht wat je bij elkaar bracht. En eerlijk…los van elkaar kom je ook niet want het zijn de kinderen die je met elkaar verbindt.
Het feit dat het bij ons in harmonie is gegaan, wil niet zeggen dat alles heel makkelijk gaat. Ook wij zijn door fases heen gegaan. De pijn en het verdriet is er niet minder om. Gepaard met schuldgevoel naar je kinderen. Ook wordt je geconfronteerd met situaties waarin je weer op de feiten gedrukt wordt waarom je uit elkaar bent.
Ik vind het zo waardevol dat we goed met elkaar omgaan. Onze kinderen zijn 5 en 8 en groeien hard. Juist doordat we goed met elkaar omgaan, houden we elkaar op de hoogte van hoe het gaat met onze kinderen. Dat ze weer een groeispurt hebben gehad. Wat ze uitgespookt hebben. Of leuke uitspraken. En dat met een dosis humor erbij. Zo blijven we zoveel mogelijk betrokken.
En wanneer de wissel is zeggen we ook tegen elkaar: geniet van je vrije tijd of van de kids.