Welkom wakkere lezer. Nee dit is geen fout en ja ik wil hier echt een statement maken.
Sinds afgelopen week zeg ik af en toe: ik doe aan feestscheidingen! Wát zeg ik? Ja feestscheidingen. Ik help ouders om respectvol te scheiden. Hoe beter je dat als ouders doet, hoe groter de kans dat er een goede basis voor de kinderen wordt gelegd om opnieuw te beginnen met de rest van je leven.
De leiding nemen
Wie tijdens het scheidingsproces de leiding neemt over zijn/haar leven en dat van de kinderen, doet het beter dan wanneer hij/zij naar de ander blijft wijzen en zichzelf slachtoffer maakt. De kans dat je er dan samen een vriendschapsrelatie en een collega-ouderschapsrelatie* aan over houdt is veel en veel groter.
Geen feest
Nee, het is over het algemeen geen feest wanneer je gaat scheiden. Toen de vader van mijn dochter en ik uit elkaar gingen was dat ook niet aan de orde. Ik was boos, verongelijkt en toch echt het slachtoffer van… Dat duurde niet heel lang. Ik realiseerde me al vrij snel, weliswaar met de hulp van anderen, dat dit een kans was om opnieuw te kijken naar wat ik met mijn leven wilde. Ook de vraag: hoe wil ik mij tot de vader van mijn dochter verhouden, bracht me vrij snel terug naar de realiteit van het dagelijkse leven. Verder vroeg ik me af: wie ben ik en wie wil ik zijn? Wat voor moeder wil ik zijn voor mijn dochter?
Op weg naar een nieuw leven.
Als ik het over een feestscheiding heb, dan heb ik het over een proces, een reis, waarbij de uitkomst is dat iedereen het leven weer als een feest kan zien met nieuwe uitdagingen, nieuwe vormen en nieuwe verhoudingen.
De leiding nemen in dat proces betekent niet dat je sterk moet zijn of over je heen moet laten lopen. Het betekent dat je alles wat je in dat scheidingsproces tegenkomt aanvaardt en toegestaat. Bij alles wat je tegen komt kun je jezelf de vraag stellen: wat betekent dit voor mij en mijn kinderen en wat kan ik hiermee?
Verantwoordelijkheid
Liefdesverdriet, woede, wanhoop, en nog veel meer emoties en gevoelens kunnen informatiebronnen worden, die je helpen verwerken, helpen om nieuwe keuzes te maken of om los te laten. Steeds opnieuw zoek je naar het juiste antwoord voor jou en voor je kinderen. Iedere stap vraagt om ver-antwoorde-lijk-heid.
Hieronder geef ik je vier tips waarmee je weer de leiding over jou leven kunt nemen.
Vier tips om respectvol te scheiden
Tip 1 Sta toe dat scheiden een ongelofelijke hoeveelheid pijn en ongemak met zich mee kan brengen en dat er allerlei onvoorziene zaken boven zullen komen. Maar zwelg er niet in.
Tip 2 Richt je aandacht naar binnen in plaats van naar buiten. Niet de ander maar jij staat aan het begin van jouw leven nu. Wat voel jij, wat wil jij met jouw leven en dat van de kinderen?
Tip 3 Neem de leiding. Wacht niet af, reageer niet vanuit een patroon, maar kom pro-actief met voorstellen en wensen. Open je hart en ga door, net zolang tot dat je, naar jouw idee alles gedaan hebt wat jij kan doen.
Tip 4 Luister. Luister echt! Dan ontmoeten jullie elkaar en zal er een nieuwe verbinding ontstaan. Niet gebaseerd op het verleden, maar op dat wat er nu plaatsvindt. Luister goed, je zult nieuwe dingen horen. Er zijn ook nieuwe dingen te vertellen en te vragen. Mocht je dat niet lukken, vraag er dan bijvoorbeeld een mediator bij.
Scheiden als kans
Met “scheiden doet leiden” wil ik een pleidooi houden om scheiden als een kans te gaan zien.
Uit elkaar gaan betekent per definitie dat je ieder je eigen weg gaat, dat je samen je weg als ouders gaat en dat je een keuze hebt welke kwaliteit je je kinderen geeft ondanks of juist dankzij de scheiding.
Een voorbeeld
Ik weet nog dat ik jaren geleden ontroerd en geraakt was toen een kennis me vertelde dat ze hun boerderij in tweeën hadden gedeeld. Zij woonde aan de ene kant en hij aan de andere kant, zodat de kinderen hun eigen kamers konden houden. Dat was mogelijk, omdat ze zich los van elkaar én samen verder ontwikkelden.
Tot slot
Wat zou het fantastisch zijn als al die papa’s en mama’s die gaan scheiden heel even verlost zouden zijn van hun pijn uit verleden en heden. Misschien wordt de toekomst dan nu geboren. Goed, bewust, met respect en aandacht scheiden vraagt van jou dat je de pijn, het verdriet en de boosheid een plek weet te geven. Met vallen en opstaan, aanvaarden en toestaan, leer je de lessen die nodig zijn om weer een nieuw leven op te bouwen. Hoe beter je dat als ouders doet, hoe groter de kans dat jullie een goede basis geven aan je kinderen. En… je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.
Meeschrijven?
Bij deze vraag ik je om een reactie te schrijven.
Hoe denk jij dat je leiding kunt nemen?
Schrijf het in het reactieveld onder deze blog.
Voor alle ouders die hier stappen in willen zetten: t/m 15 januari geef ik bijna 50% korting op mediation en relatie gesprekken. Het eerste gesprek is gratis.
*De term collega-ouders komt van Jocelyn Weimar. Zij schreef onlangs het boek; “Eerst gehuwd, nu collega ouders”. Een aanrader, evenals haar andere boeken.
Je gaat nu met je koffer
Mijn kinderen neem je mee
Je laat me met herinneringen
hart schreeuwt “ neem me mee!”
Mijn hoofd draait zich van je af,
Terwijl mijn lijf je zoekt….
Het is voorbij, gebroken liefde
leven lijkt verwoest….
Mijn voeten doen de stappen
Die mijn hoofd al niet meer stuurt,
Mijn koffer lijkt nu veel te zwaar
t afscheid lijkt te duur
Mijn kinderen , de jouwe ook
Nu in jouw armen terug te vallen
voor mij nooit meer open zijn…….
En nu staan we dan, verward en bang
Op zoek naar de juiste woorden
Die komen niet, of zijn te lang
Passen niet in de akkoorden
Maar 1 ding weet ik, tis voor altijd
Dat jij nog bij me blijft,
Want in mijn hart is altijd plek …
Voor de ouder van mijn kind….
Daar gaan we dan, hier scheiden onze wegen
zo vaak besproken, maar veel te vaak verzwegen
Een leven lang tot de dood ons scheidt,
Ik ga daar niet op wachten
Wat rest is eenzaamheid
En hele lange nachten
Kijk nog eens om en zie me dan
In een verstild moment
Maar wees dan trots op wat ik ookNog
zonder jou …… bereiken kan
De jaren die we deelden
Zij leerden ons zo veel
Over liefde, pijn verdriet en zegen
Een afgerond geheel…….
Jij hoort bij mij… voor altijd
(Uit Wisseltas en Snottebellen een liedjes programma over een scheidend gezin)
Yvon, Ik ben je dankbaar voor je woorden en je muziek.
Het hele lied spreekt en zingt de taal van een vrouw die weet! Doorleefd en uitgekomen op een plek waar respect en dankbaarheid zegen vieren.
Dank je wel!
Vooral de zinnen
Want in mijn hart is altijd plek …
Voor de ouder van mijn kind….
Jij hoort bij mij… voor altijd
spreken over de wijze waarop jij dat deed en waarop ouders bewust en succesvol kunnen scheiden.
Er wordt nog steeds elke dag aan gewerkt geloof me….bewust communiceren….dat blijven doen….tbv je kinderen…maar ook je eigen gemoedsrust!
Hoi Anne,
Mooie blog, dank je wel. Herkenbaar en niet altijd even makkelijk om ook voor, of juist voor, de kinderen tot een goede oplossing te komen. En gelukkig hoef je het inderdaad niet allemaal alleen te doen.
Hartelijke groet, Lizet
Beste Anne,
je geeft mooie tips! Gelukkig ben ik zelf nog altijd zeer gelukkig met mijn man. In mijn omgeving zie ik helaas wel scheidingen, ook die waar kinderen bij betrokken zijn en ik kan alleen maar beamen hoe belangrijk het is dat je dat goed doet. De verschillen zijn groot en er is zeker veel te winnen!
Veel succes met je mooie werk,
Wil
Ja Lizet, dank voor je bijdrage, dat alleen doen hé, dat is toch wat. We zijn in onze cultuur niet zo gewend om hulp te vragen. Zie ook mijn blog over dit onderwerp: https://www.goedgescheidenouders.nl/bewust-scheiden/ikke-zelluf-doen-vooral-als-het-niet-goed-gaat/
We kunnen het ook omdraaien. Als we weten dat ouders het moeilijk vinden om hulp te vragen of hulp te aanvaarden, dan kunnen wij degenen zijn die het verschil maken. Door een keer iets leuks te gaan doen met hun kinderen, door hulp aan te beiden…
Hallo Anne,
Ja leiden is het juiste woord. Voor mij betekent het het heft in eigen handen nemen. Ik heb lange tijd met mijn vinger zitten wijzen naar mijn bijna ex-partner: jij doet helemaal niets, je verdiept je helemaal niet in het ouderschapsplan, wat je er in wilt hebben, wanneer we er samen voor gaan zitten… Klaag klaag..
Totdat ik me realiseerde dat ik het verlangen heb om het allemaal goed geregeld te hebben. En dat ik degene ben die stappen wil zetten. Het is veel makkelijker en effectiever om vanuit mijn verlangen stappen te zetten en hem iedere keer weer te vragen: kunnen we vanavond even praten over … Dat laat meer ruimte open om beter te luisteren naar elkaar. En we zijn nu veel verder gekomen dan daarvoor!
Hartelijke groet,
Patricia
Ik pik een traantje weg…Dit bedoel ik, precies wat jij beschrijft Patricia. Zo mooi en transparant dat je er ook bij verteld hoe je er eerst mee omging. Zo herkenbaar ook.
Dank je wel en prachtig dat het nu makkelijker is geworden om met elkaar te communiceren.
Je mag best trots zijn.
Groet Anne